Wie se wil geskied by sinodes?

Met vanjaar se algemene sinode voor die deur hang die vraag weer swaar in die lug:  wie se wil geskied by sinodes? Mense se wil of God se wil?

Op my Facebook-blad sê ʼn dominee die verskil tussen my artikel in Rapport oor die sinode en die werklikheid is dat hy al by genoeg sinodes was om te weet wat die hoofdoel van sinodegangers is: om die wil van God te probeer verstaan in besluite, natuurlik met die wete dat ons verstaan nie onfeilbaar nie.

Die verskil tussen hierdie maatstaf en my artikel is volgens dié dominee dat ek alles toets aan wat mense daaroor gaan dink en of dit mense gaan beïndruk. So asof sinodes nie mense se reaksies in gedagte hou wanneer hulle oor sake besluit nie.

Ek was ook al by ʼn hele paar sinodes. Laat ons maar eerlik wees. Sinodes is dikwels ook maar nie veel anders as enige ander vergadering wanneer dit kom by die dryf van agendas nie, al sou ons dit dalk graag anders wou hê. Ons weet mos almal watter rol speel kerkpolitiek ook by sinodevergaderings.

Natuurlik word daar gestreef om God se wil te hoor. Dis mos waaroor kerk gaan. Maar daar word baie deeglik ook gevra wat "die mense" wil hê, wat die mense sal dink oor besluite, wat die mense sal doen, ens.

Baie besluite het min te doen met God se wil. Dit gaan dikwels daaroor of die mense dit sal aanvaar of nie. En dit word nie eers saggies gefluister nie maar sommer hardop gesê, merk een van my domineevriende tereg op.

Talle dominees het al hulle sinode-ervarings en frustrasies met my gedeel. Goed én sleg want sinodes is nie net goed of sleg nie. Een van die jonger geslag wat onlangs uit die bediening is vertel: “Ek was ontnugter oor hoedat die "agenda" van besluite eintlik vooraf reeds deurgepraat en selfs in gevalle besluit was. Maar meer frustrerend was hoedat "leiers" lank voor die sitting al beginne "campaign" het vir stemme om voor by die "bruidstafel" te sit! By die tweede sinode het 'n persoon langs my gesit wat in die afgelope jaar uitgevind het sy seun is gay....sy woorde sing nou nog in my ore...."hy is my seun, hy is lief vir die Here, ek weet.....hoe kan ek hom oordeel....God het hom mos lief, of nie?"

Voor die tyd bid almal saam dat God se wil geskied in die besluite. Dan word daar debat gevoer en uiteindelik word daar 'n besluit geneem deur daaroor te stem. Ek het nog nooit gesien dat die "verloorders" die besluit net so aanvaar as 'n gebedsverhoring dat God se wil geskied het nie. Die meeste van hulle sit maar later weer die geveg elders voort. Daarvan getuig die talle beswaarskrifte oor vorige besluite wat vanjaar weer voor die sinode dien. Mens is dus bietjie vroom as jy maak of sinodes ʼn plek is waar God altyd meer teenwoordig is as op enige ander vergadering.

Ds Barend Nel van Kraaifontein sê hy ervaar ʼn groot stuk apatie as hy luister na wat vanjaar by die sinode gaan gebeur. Hy verduidelik dit so: “Iemand het dit 'n ruk gelede goed gestel toe hy gesê het dat 'n mens die gesprekke by 'n NG sinode kan vergelyk met 'n groep mense wat dringend bespreek wat gedoen moet word, om seker te maak dat die NG Kerk 'n sekere bus haal. Daar moet gesorg word dat ons op 'n bus na die regte bestemming klim en nie dalk uitkom waar ons nie wil wees nie. Dit moet 'n veilige en betroubare bus, met 'n goeie bestuurder wees, want ons wil nie onsself en die lidmate se lewe in gevaar stel nie. 'n Mens moet rêrig bewondering hê vir die deeglike voorbereiding wat gedoen is en die erns waarmee die saak benader word.

Daar is net een probleem. Dit is dat die bus al gister by ons verby is.”

Baie lidmate en dominees raak eenvoudig nie meer opgewonde oor die sinode nie.  Nie kwaad nie en ook nie bly nie... net so 'n dowwe gevoel "comfortably numb" soos in Pink Floyd se "The Wall". Dit maak nie van sinodes iets wat noodwendig sleg is nie. Dit beteken nie die kerk moet ophou om sinodes te hou nie. Maar sinodes en sinodebesluite is nie onaantasbaar nie. Net soos die Bybel moet sinodes in konteks gesien word as ons die res van die kerk regtig in konteks wil sien. Dit is maar net nóg ʼn vergadering.