Verstaan, misverstaan, en om die punt te mis

Die prosesvoorstel oor homoseksualiteit dat die Algemene Sinode (AS) nie die onreg aan gay mede-gelowiges sal bespreek nie is ’n tragedie.

In die besluit om “verder te besin” skuil daar ’n houding wat tans die kerk se getuienis op vele terreine skade aandoen.  Die veronderstelling dat daar in “verdere studie” antwoorde gevind kan word, dat deur die saak in diepte (weer!) te ondersoek groter sekerheid sal kom, is ’n hartseer miskenning van waaroor die sogenaamde “gay-kwessie” werklik gaan en ’n miskenning van die eie aard van die kerk van Christus.

Die kerk, en selfs die AS van die NG Kerk, het geen voorreg tot antwoorde op moeilike etiese vrae nie.  Studie stukke dra waarde en die kerk sal altyd ’n verantwoordelikheid hê om goed ingelig te wees waar groot besluite ter sprake is, maar daar sal altyd grense wees aan wat ons weet, daar sal altyd onsekerhede wees.  Kortom, die verwerping van gay mede-gelowiges is nie ’n probleemstelling wat opgelos kan word nie.  Dit is nie ’n “kwessie” waarop meer inligting dalk helderheid kan bied nie.  Dit is nie ’n vraag oor verstaan of misverstaan nie.  Wat nou, hier voor die AS te staan (moes) kom, kan nie met meer deeglike eksegese of deurbrake in wetenskaplike navorsing verklaar en uitgeklaar word nie.

Buitendien, is dit ons roeping as kerk?  Is dit die AS se roeping om, as ’n belangrike uitvoerende gestalte van die NG kerk in Suid-Afrika, ten alle koste (ten koste van geregtigheid) vir sekerheid te soek?  Ons, die kerk, is nie geroep om ten alle tye sekerheid na te jaag nie.  Die kerk is die liggaam van Christus en word geroep om telkens weer, in sekerheid en onsekerheid, gestalte te gee aan hierdie eie aard.  Moet ons nie in woord en daad verkondig dat gay-wees en straight-wees nie die laaste woord oor ons is nie?  Dat my (en my ouers se) enigste troos nie is dat ek “darem nie gay is nie”, maar dat ek, ook my (gay) liggaam, aan my getroue verlosser Jesus Christus behoort en dat ek deur die Heilige Gees gewillig gemaak word om voortaan vir Hom te lewe?  Die liggaam van Christus is besig om mede-gelowiges, kinders van God, van hierdie troos te vervreem en gaan dit nou (ten minste) vir ’n verdere twee jaar so voortsit.

Dit gaan nie maar net oor verstaan en misverstaan nie.  Woorde is mag.  Die AS se woorde dra baie mag en by die Sinode van 2013 word gay mede-gelowiges weer ontmagtig.  Deur die AS se stilswye word daar dalk nie ’n duidelike boodskap oorgedra nie, maar ’n duidelike magsdaad word teen alle gay-paartjies en alle gay predikante en voornemende predikante uitgevoer.

Besef die AS nie dat om “verder te besin”, selfs vir goeie redes soos “beter verstaan”, “meer helderheid en sekerheid”, ’n politieke magsdaad is nie?  Of, waag ek om dit te sê: besef hulle dit dalk al te goed?  So goed dat ’n kwesbare hart van vlees ingeruil moes word vir ’n meer duursame hart van klip?